Το πρωί της Κυριακής παρακολούθησα μια τηλεοπτική εκπομπή που αφιέρωσε το 70% του χρόνου της στην κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Καλεσμένοι ήταν ο Γιαννούλης και ο Ρήγας από την πλευρά των «κομματικών», ενώ από τους κασσελακικούς συμμετείχαν ο Αντώναρος και ο Σπηλιωτόπουλος. Όσα είπε ο Ρήγας δεν είχαν κανένα νόημα, παρά την όμορφη και δομημένη παρουσίασή τους. Ωστόσο, συγκράτησα μία φράση του: «Από όλους τους προέδρους και γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο δύο μένουν μέλη του κόμματος. Ο Τσίπρας και εγώ». Αυτή η δήλωση αποτυπώνει μια σκληρή πραγματικότητα, συνοδευόμενη από μια δόση αυθαιρεσίας. Είναι βέβαιος ο Ρήγας ότι ο Τσίπρας εξακολουθεί να είναι οπαδός αυτού του ΣΥΡΙΖΑ που έχει απομείνει; Η ηχηρή απουσία του από το Γκάζι και τα γεγονότα που ακολούθησαν δείχνουν ότι έχει απομακρυνθεί. Από τις δηλώσεις του Γιαννούλη, η αίσθηση που μου έμεινε ήταν μια βαριά ματαιότητα. Αν και καταγγέλλει τον Κασσελάκη, ο Γιαννούλης, ως ευφυής πολιτικός, ενσωματώνει στην επιχειρηματολογία του έναν υποδόριο πεσιμισμό, που στο τέλος θυμίζει μνημόσυνο, παριστάνοντας ότι πρόκειται για γιορτή. Το ύφος του αντικατοπτρίζει την απελπισία των απλών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βλέπουν την πτώση του κόμματός τους στην τηλεόραση.
