Πολλές συζητήσεις και υπονοούμενα έχουν προκύψει σχετικά με το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, το οποίο, εκ των υστέρων, πολλοί υποστηρίζουν ότι είχαν προβλέψει, παρόλο που το προηγούμενο καλοκαίρι εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις. Η πραγματικότητα είναι πολυδιάστατη. Ένα από τα σημαντικά σημεία είναι ότι λίγοι κατανοούν το πολιτικό και εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ. Από την έννοια της ομοσπονδιακής κρατικής οργάνωσης, μέχρι τις διαφορές μεταξύ της λαϊκής και της εκλεκτορικής ψήφου, καθώς και την τοπική επιρροή του προεδρικού αξιώματος, η κατάσταση είναι πολύπλοκη. Υπάρχουν πολλές ανυπόστατες θεωρίες, όπως η ιδέα ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να επιβάλει δικτατορία, κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο. Το αμερικανικό ομοσπονδιακό σύστημα δεν επιτρέπει την επιβολή δικτατορίας, ανεξάρτητα από τις φαντασιώσεις κάποιων. Οι πολιτείες έχουν τόση αυτονομία ώστε σε πολλές περιπτώσεις να αγνοούν τη προεδρική εξουσία. Επιπλέον, η τοπική εθνοφυλακή είναι τόσο καλά οργανωμένη και εξοπλισμένη, που η επιβολή στρατιωτικού νόμου θα οδηγούσε σε έναν εκτενή εμφύλιο πόλεμο με τη συμμετοχή του ομοσπονδιακού στρατού. Επιπρόσθετα, υπάρχει και μια άλλη σημαντική διάσταση στο εκλογικό τοπίο των ΗΠΑ. Η καθημερινότητα δεν μπορεί να θεωρείται απλώς μια ευκαιριακή προτεραιότητα για κάθε κυβέρνηση. Στην περίπτωση των Δημοκρατικών, όπως και σε άλλες χώρες, οι κυβερνήσεις εκλέγονται με βάση την καθημερινότητα και όχι για κάποια υψηλά ιδανικά. Όταν λοιπόν οι κυβερνήσεις αναγνωρίζουν τη σημασία της «καθημερινότητας», είναι συχνά πολύ αργά. Παρά τις διακηρύξεις τους ότι δίνουν προτεραιότητα σε αυτό το ζήτημα, οι ερωτήσεις που προκύπτουν είναι εύλογες, με κυριότερη το «τι κάνατε μέχρι τώρα;». Έτσι διαμορφώνεται η εκλογική συμπεριφορά, όσο και αν ορισμένοι συνεχίζουν να υποτιμούν προσωπικότητες όπως ο Τραμπ, οι οποίοι μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Είναι καιρός οι «διανοούμενοι» των πολιτικών ελίτ να συνειδητοποιήσουν ότι οι λαϊκιστές είναι προϊόντα των ίδιων τους επιλογών.
